DAG 112 - POLA DE SIERO/OVIEDO - 18 KM (1469)

In Oviedo gearriveerd, en wat een ontdekking, een prachtige authentieke stad, doordrenkt van geschiedenis en ouderdom, prachtig oud centrum met pleinen, een kathedraal, heel veel kerken en schitterende oude gebouwen. En daartussen natuurlijk overal terassen met heel veel mensen en eten en drinken. Het is nog steeds heet, het leven komt vanaf een uur of 18 weer een beetje op gang. De voorspellingen zijn onweer en regen vanaf donderdag, ben benieuwd hoe dat gaat in de bergen...geen zorgen, ik doe voorzichtig!

De busreis naar de kust was vreemd, dan rijd je ineens met een gegantische snelheid door een landschap waar je eersder liep, heel raar gevoel. Ik kwam laat aan, meteen tentje ingedoken wamnt ik stierf van de honger, gamba,s- lamskoteletjes-sla-cheesecake-rode wijn. Ingestort en geslapen als een blok. Heerlijk om weer te stappen na drie dagen slenteren, meteen goed klimmen en dalen, over de Alto van ongeveer 1000 m. Prachtige paadjes, holle weggetjes, doodstil, naar het klooster van Valdedios in het dal, heel mooi sereen in the middle of nowhere, sober en indrukwekkend, rustig gezeten en alles overdacht. Daarna vergezichten bijna helemaal rondom, heuvels en bergen, eindeloos door. Slapen in kleine albergue in heel klein dorp, weinig mede-pelgrims, drie, eten in het enige dorpscafe, niet best, maar je bent er blij mee. De rust is wel lekker na de overweldigende drukte van die laatste twee dagen op de Camino Frances en Santiago.

In Pola de Sierra de Fiestas van de Virgen del Carmen, kippevel-kerkdienst met groot gemengd koor in de kerk, en daarna werd de maagd door het stadje gedragen, iedereen erachteraan. Je krijgt van alle mensen omhelzingen en zoenen en handen, heel lief en ontroerend. Daarna uiteraard allemaal borrelen en taperen en kletsen tot laat, vooral heel erg veel flessen cidra, gezellig.

Mijn munten zijn op, snel doortypen, ik hoor dat jullie eindelijk een beetje zomerweer hebben, geniet ervan zoals ik, lief zijn voor elkaar, neem een rose os een koude klets, tot snel, Willemijn.

DO. 19 JULI - DAG 108 - SANTIAGO! - (TOTAAL 1423 KM)

Ik ben er, voor de tweede keer, en toch weer heel mooi, en anders. Een groot verschil is allereerst het weer, nu prachtig warm zomerweer, 30 graden, dan is het wel even echt genieten, alles en iedereen buiten, tot laat, heb lekker twee dagen extra hier. Bovendien is die spanning van vorig jaar er niet, en ga ik nog verder. Morgen neem ik de bus naar de kust ( ik heb de hele tijd dat nummer van Maggie McNeal in mijn hoofd, voor de kenners/leeftijdgenoten). En dan nog een kleine drie weken door de Picos de Europa, de bergen, moet erg mooi zijn. En dan ga ik mijn Compostela halen, het officiele bewijsvan de bisschop dat je naar Santiago gelopen bent. Ook zeker terug naar het loop-regime, lekker simpel leven, hier is het even lekker genieten en vooral heelgeweldig eten. Ik heb vanmiddag op de markt scheermessen gekocht, en die maken ze dan ter plekke voor je klaar, beetje brood erbij, en waag het niet om citroen te vragen....Daarnet in een pinxos-bar met wel 50 verschillende soorten uitgestald, wat een luxe, maar niet duur, een gezellige chaos.

Kortom, wederom een hoogtepunt tussen al het indrukwekkends, ben inmiddels wel zo relaxed als een ui, sorry als mijn nederlands af en toe niet klopt. dankjulliewel voor de mooie reacties, ik mis jullie echt wel, even een borrel delen en lekker bijjkletsen. Ik stuur de warmte en de rust jullie kant op, tot snel, lief zijn voor jezelf, Willemijn.

DAG 105 - ARZUA - 23 KM (TOTAAL 1386)

Tapia de Casariego/Ribadeo/San Xusto/Mondonedo/Gioriz/Vilalba/Miraz/Sobrada de Monxes/Arzua.

De kust verlaten en het Gallicische binnenland ingedoken, wat wel even anders was. Allereerst zoals te merken geen Internet te bekennen. De afgelopen week was het stappen door het echte boeren-platteland, zonder de voorzieningen van de kust. Minder voorzieningen, albergues, boerderijen, gehuchten, koeien en koeiepoep, natuur. En vooral de ongelooflijke ECHTE stilte, dan realiseer je je, dat je dat bijna nooit meer hoort. Ik liep over een heuvel rug, en hoorde wel een uur lang de toeter van de bakker door alle dalen rondom gaan, en als je niet thuis bent, hangt ze het brood gewoon aan je deur.

Een hoogtepunt was Tapia, het laatste echte kustplaatsje met strand: een herberg met de de mooiste locatie, op een rots aan een rotsstrandje, je hoorde de hele nacht de golven, verder niks. Gegeten in het haventje, waar de hele bevolking ook was om te ,picar,, een borrel met een pinxo(tapas), bijkletsen, beetje rondwandelen, voor mij is dat het helemaal, stel je toch voor dat dat wij het weer ervoor hadden, en dat wij dat deden, iedereen door elkaar, alle leeftijden. Tonijn met cider gegeten, heerlijk, zelfs een zeldzame ondergaande zon die te zien was. En een hert die de weg oversprong...

Van daar naar Castropol, prachtig vestinplaatsje bovenop de klif, en toen met het pontje, echt mini-bootje, naar de overkant van de Ria naar Ribadeo. Garnalen gegeten in havenwerkerstent, heel kein glas witte lokale wijn, wat zij ook allemaal drinken, samen 4 euro. Ik wilde de dame van het Officina de Turismo vragen of zij een goedkoop alternatief wist voor de albergue, die 2 km buiten het centrum ligt, en heb haar vervolgens benoemd tot de nummer 1 op mijn lijst van meest chagerijnigen, en ik heb er al aardig wat ontmoet in deze beroepsgroep...Oudere dame, zei geen hallo of dag, en beweerde vervolgens dat er toch echt niks was. Na een beetje rondvragen had ik al heel snel een kamer boven een restaurantje, met heerlijk menu inclusief: soep-kip-sla-rode wijn. En het grote nieuws van de dag op alle journaals: de Codex, het eeuwenoude zeer kostbare boek, dat vrijwel precies een jaar geleden gestolen was uit de kathedraal van Santiago,is terug!Een man die er 30 jaar gewerkt heeft, had het gewoon in zijn huis, met nog vele andere kostbaarheden, en miljoenen achterovergedrukt geld. Hij deed er niets mee, alleen erg anti-kerk geworden, triest...

Slapen in san Xusto, een gehuchtje met een hele kleine herberg ,in the middle of nowhere, een oud schooltje, slechts een paar andere mede-pelgrims, dood-en-dood-stil, simpel maar prima eten werd gebracht van de kroeg verderop, je schaamt je gewoon dat je dan voor de hele avond-nacht 5 euro uitgeeft, maar zo mooi daar.

In Mondonedo bij de broeders geslapen, simpele mooie kamer aan de binnenplaats, een ingeslapen oud vergaan stadje met een prachtige kathedraal, oude kronkelende straatjes, jaren vijftig, paar kroegen en restaurants. Ben naar de vespers-dienst gegaan, met 1 hele mooie zuivere vrouwenstem, ontroerend, de kerken hier zijn sober en met mooi steenhouwwerk.

De volgende dag 30 km gelopen, waar ik wilde slapen was gesloten, maar eigenlijk ging het gemakkelijk, het zijn zulke mooie paadjse en weggetjes, steeds iets te zien, rustig, wat een rust van binnen en buiten...Langs een van de opvallendste neo-gotische begraafplaatsen die hier veel voorkomen, met hele hoge stenen kruizen, heel veel naast elkaar, heeft iets geheimzinnings-mystieks, Gallicia is erg Keltisch. In Miraz in een hele leuke Engelse herberg geslapen, zoals vorig jaar op de Frances, zulke lieve idealistische mensen. Gisteren in Sobrado de Monxes, beroemd om zijn klooster, waar je slaapt bij de monniken, geweldig. Een schitterende grote kerk met beeldhouwwerk binnen en buiten, en een grote binnenplaats. gewijd aan San Benedito, die het kwaad bestrijdt en bij exorcisme wordt gebruikt...gegeten in een door de Engelsen aangeraden restaurantje, pegrimsmenu: kaas-charcuterie-vis met gestoofde groenten-ijs-rode wijn, niet te geloven.

Heb met wat mensen wat meer of minder opgelopen: een leuke Duitse jongen, wiens verloofde zeer verstandig heeft gezegd, ga jij eerst nog maar lekker lopen; een leuke meid uit Milaan, spreekt goed engels, maar eet bijna niet; een heel gezellig spaans echtpaar van mijn leeftijd en een vriend van hun, wijze mensen; een gestoorde spanjaard, die alleen maar zoop de hele dag, en blowde, jaar of 40, wel heel mooi zong en gitaar speelde, zeer ongelukkig, die heb je hier ook, heb ik snel achter me gelaten; er komen er nu steeds meer bij, want vandaag ben ik in Arzua aangekomen, waar we op de Camino Frances zijn de laaste drie dagen voor Santiago, wel even wennen weer...

Maar het is dus sinds gisteren wel even echt zomer geworden, graadje of 27, strakblauw en warm , o wat word ik daar blij van, is heel lang geleden, ook al had ik niks te klagen, alles voelt en ziet er toch anders uit. Lieve allemaaal, heb nog veel meer te vertellen, het is nooit saai, er gebeurt elke dag zoveel, leve mijn dagboek, maak er at moois van, lief zijn voor elkaar, tot snel, Willemijn.

DAG 97 - PUERTA VEGA/LA CARITAD - 20 KM (1220 TOTAAL)

Ik kan niet geloven af en toe hoe snel het gaat, alhoewel mijn gevoel van tijd erg veranderd is, omdat je alles intensiever en langzamer meemaakt. Bovendien is mijn horloge al 2 maanden stuk, en dacht ik een nieuwe te kopen, maar ik vond het eigenlijk wel heerlijk zo, je gaat er steeds minder op letten, laat je er steeds minder door regeren, zoals thuis.

Vandaag de slechtste dag wat betreft het weer sinds heel lang, ik heb echt mazzel gehad merk ik, als je dan een paar uur in de stromende regen loopt. Koud is het niet, een graadje of 20, maar je kan gewoon minder doen. Vanaf morgen beter, zeggen ze. Vandaar dat ik maar even de ciber-bar(internet-cafe), zoals dat hier heet, ingedoken ben. Nog twee dagen lopen langs de kust, en dan het binnenland inzakken richting Santiago, daar ben ik dan tussen de 16e en 20e. De rest van mijn plannen zijn een beetje ingewikkeld, maar zijn ongeveer zo : Na een kleine rust in Santiago, neem ik de trein, terug naar waar ik was aan de kust, vlakbij Villaviciosa, waar de Camino del Norte zich splitst. Je kan doorlopen langs de kust, el Camino del Costa, wat ik gedaan heb. Of je gaat vanaf daar al het binnnen land in, via Oviedo, en de Picos de Europa, de bergen, wat een van de mooiste wandelroutes ter wereld moet zijn. Die stond eigenlijk bovenaan mijn lijstje, maar qua tijd van het jaar, seizoen, weer, leek het me verstandiger om eerst de kust te doen, Dus de Camino Primitivo, zoals die heet, daar kijk ik nog naar uit, die moet ook veel rustiger zijn.

Verder leek het in mijn vorige stukje misschien of ik nogal eenzamig was, nee echt niet. Mijn spaans ratel ik inmiddels alweer lekker, en ik klets heel wat af met de mensen van hier. De vele oudere heren die door de dorpen aan het wandelen zijn, de dames in de bars en winkels, mensen in restaurants, etc, meestal over waar ik vandaan kom, waar ik naartoe ga, doe ik het alleen, ja, vind ik het hier mooi, etc. Ik vraag waar het mooi is, waar ik goedkoop en lekker kan eten, wat een goed alternatief weggetje is, etc. De boerin vertelt me dat ze vroeger als kind rende en speelde op de klompen op verhogingen. Het zijn vrnl veeboeren, Asturia is het land van de melk en de zuivelproducten, en het stikt hier van de Hollandse koeien. Of we praten over de geweldige (moes)tuinen, alles groeit als een gek, in een zacht zee-klimaat, er staan palmbomen, allerlei prachtige planten en struiken, de hortensia,s zijn nu op hun top, die staan overal, enorme bollen in roze-lila-blauw-paars-wit, soms wel 10-20 meter lang op een rij.

Ik ga een bocadillo (broodje) eten, jamon-tomates, en kijken hoe het gaat met de regen. Ik begreep dat het daar bij jullie eindelijk een beetje zomert, geniet ervan! Lieve allemaal, lief zijn voor elkaar, drink een rose van-op-voor mij, tot snel, Willemijn.

DAG 94 - CADAVEDO/LUARCA - 18 KM (1183 KM)

Daar ben ik dan eindelijk, zelfs hier een tijdje geen Internet kunnen vinden, omdat ik de laatste week ongeveer echt alleen maar in kleine dorpjes heb geslapen, weliswaar aan de kust, maar af en toe is er een mooi zandstrand, maar meestal alleen rotsen, en verder niks. Dus de dorpen zijn heerlijk rustig en ingeslapen, vrijwel geen voorzieningen of toerisme, mij is verteld dat het een van de laaste stukken onontdekt Spanje is...Villaviciosa, Gjjon, Aviles, San Esteban, Cudillero, Santa Marina, Cadavedo, Luarca.

Ik ben ook een beetje van de officiele Camino-route afgeweken, op advies van mensen van hier, echt de punten in, anders loop je dat voorbij, Naar Tazones bv, een kronkelweg naar beneden, een vissersdorp van niks, met een klein rotsstrand, en wat eettentjes, natuurlijk scheermesjes en intvis gegeten. Het weer is eigenlijk aldoor een beetje hetzelfde, ,s morgens meestal bewolkt, wat frisser, , s middags klaart het min of meer op en wordt het warmer, perfect dus. Gijonis een grotere plaats met een groot stadsstrand, en daar waren toevallig de fiestas van San Pedro, de stadsheilige, zoals elke plaats dat heeft ergens in de zomer. Helaas vandaar naar Aviles bijna de hele route lopen in enorme industrie, nog echt van die 19e-eeuwse metaal-industrie, eeen stank en lawaai, verschrikkelijk, hoort er dus ook bij. Aviles stikte van de cidrerias, omdat ze zeggen dat de cider daar origineel vandaan komt, voor 5 euro krijg je een 0,7-fles plus een bord eten, nu is het weliswaar maar 6-7 %, maar dat voelde ik toch wel, ben niks meer gewend...

In San Esteban was ik de enige in de herberg, en heb ik de finale gekeken, in de enige dorpskroeg. Iedereen zat er, alle leeftijden door elkaar, en het was natuurlijk een groot feest, 4-0! Ik kreeg van alle kanten drankjes, hele lieve mensen, en toen na afloop de kroeg dichtging, ging het hele zooitje naar L,Estacion, een bar op het perron van het station, met drank, hamburgers en kippevleugels van de barbecue, een hele surrealistische scene, leek wel een Fellini-film. Heb me losgerukt, behoorlijk kapot, en zij zijn denk ik nog wel even doorgegaan. In Santa Marina heb ik in zo,n groot Indianos-huis geslapen, zie je nog steeds veel hier, in allerlei kleuren, van een vrouw die het geld absoluut niet nodig had, maar het gewoon leuk vindt om pelgrims te ontvangen. Een enorme stoofpot met bonen en vlees gegeten, dat is typisch van hier, je hebt in ieder geval geen honger daarna...

In het algemeen : ik weet dat de verhalen anders klinken dan vorig jaar, en dat heeft verschillende redenen denk ik. Allereerst zijn ze hier veel minder met de betekenis van het pelgrimeren, de spiritualiteit, de verdieping, bezig, dan op de Echte Camino (Frances) die ik vorig jaar heb gelopen, en dat merk ik ook aan de mensen die ik ontmoet. De mede-wandelaars zijn meer van de sportieve, fanatieke wandelkant, je wordt bv ook niet constant begroet, zoals vorig jaar. In de herbergen is het soms wel gezellig, maar de sfeer is anders. Ik heb wel wat bjzondere mensen ontmoet, mijn drie wandelmaten bv, du nu verder zijn, met wie ik echt wel op een level zat, een Mexikaanse vader en zoon, een Waals meisje, maar ik loop nu toch vrnl alleen, zoals vorig jaar totaan Le Puy, en dat is heerlijk. Ik voel me weer zoals vorig jaar al helemaal in het begin, en moet het gewoon meer van mezelf hebben. Ik voel me heel relaxed en rustig van binnen, en ben enorm aan het genieten van de schoonheid hier, ik kan iedereeen aanraden hiernaartoe te gaan, ik heb een dagboek vol tips en plekken en adressen!

Zo zat ik in Santa Marina, na het eten, de zon gaat nu laat onder, een uur of tien, in een bloemenwei boven de rotsen en de zee, te kijken naar de ondergaande zon, het was doodstil behalve de krekels en de vogels en de golven, prachtig licht op het water en op de bergen in de verte, met nevel, de lichtjes, en dan voel je je zo puur en in het hier en nu, en dan denk je aan alles en iedereen, en ben je ontroerd, diep van binnen.En meer hoeft het echt niet te zijn, ik ben dankbaar, en daar gaat het om, het zit in jezelf, waar ter wereld je ook bent...

En o ja, mijn camera is sinds een tijdje stuk, ben op zoek naar een goedkope vervanging, en geloof t of niet, maar het is me nog steeds niet gelukt om de foto,s op de blog te (laten)zetten, ook niet in grote steden, jammer...

Lieve allemaal, vandaag in Luarca, prachtig vissersdorp (doet me aan Honfleur denken), en voor het eerst echte regen, en wat frisser, maar dat is goed voor het land, wat zooo groen is hier. Vanaf morgen wordt het langzaam beter is voorspeld, ik hoop bij jullie ook. Lief zijn voor jezelf, tot snel, ik ga vissoep eten, buen provecho, Willemijn.

DAG 86 - LA ISLA/VILLAVICIOSA - 23 KM (1044 TOTAAL)

Geloof t of niet, ik zit binnen bij de airco te typen, geen mens, of hond, op straat, het is hier 36 graden! Het is al een paar dagen warm, graadje of 29, ,s morgens bewolkt en ,s middags trekt het open, ideaal, elke dag gezwomen, en die oceaan is dan zo geweldig fris, het helderste water, heerlijk zand. Vandaag dus beetje overdreven, het dondert in de verte, ze roepen allemaal dat het gaat losbarsten, en ¨que calor¨!.

Maandag 30 km gelopen, naar Ribadisello, een wat grotere kustplaats verdeeld over twee oevers, geslapen in een geweldige jeugdherberg OP het strand, en nog schoon ook, blijft toch verwennerij voor 12,50 euro, ik geef op dit moment gwoon niet veel uit, en dan toch zo,n leven, een privilige, het eten en drinken is hier ook goedkoop. Het lopen viel eigenlijk mee, mijn conditie is zo langzamerhand echt toppie, lop heel gemakkelijk, vooral door het vele klimmen en dalen hier. Lichaam lekker afgetraind, ook niet verkeerd, en een boerenbruin kleurtje natuurlijk. Het stikt overigens van de schitterende, kleine, onbedorven stranddorpjes, echt een aanrader voor een vakantie, mensen...Niet alles volgebouwd en verpest zoals in de rest van spanje, veel landbouw, je zweert soms dat in de jaren vijftig bent. En o ja, kleine anecdote: ik liep alleen middenin de weilanden en de stilte, lekker te geniete, hoor ik ineens roepen en fluiten, ik kijk, iets verderop een hoofd boven het gras, de eerste tien seconden dacht ik nog, he een mede-pelgrim, en toen drong het tot me door dat onder de pet verder niets aanwezig was, en dat hij hij me wenkte....mijn eerste streaker/vieze man! Met een grote glimlach heel snel doorgelopen...

Dinsdag heerlijke wandeldag, mooie strandjes, leegte, wolken en warm. Slapen in La Isla, droomdorp met strandje, ik kan me zo voorstellen dat de Cote d,Azur of de Costas er in de jaren 50-60 zo hebben uitgezien, wat geweldig dat ze dat behouden. Bed bij dame en familie thuis, aan het strand (ik weet het, saaaaai), en verder helemaal niks, geen horeca, nada, brood met ham en wijn van ze gekregen, Ik zat , savonds bij de ondergaande zon bij het strand, en de tranen kwamen weer, van geluk...Ik loop inmiddels weer zonder mijn 3 vrienden, helaas hadden ze voor mij iets teveel haast, met pijn in het hart afscheid genomen, maar het is goed zo, dat is de Camino, het hoort erbij, en je leert er heel veel van. Ook heel fijn om de volledige vrijheid te hebben, in een groepje pas je je meer aan, en het was heel gezellig en heel veel lol en meer delen, maar dit is ook zo fijn.

Vandaag in Villaviciosa, beetje binnenland in, een diepe ¨ria¨waar we omheen moeten, zee-inham. Belachelijk heet, ik kan er goed tegen, maar dit heb ik nog niet veel meegemaakt, het laatste stuk over asfalt, voelde ik het letterlijk echt branden, niet normaal, douche en siesta, niemand op straat, en daarna zweet je gewoon door, echt van die Zuid-Spaanse toestanden. Bijkomend en wel leuk, is dat het hier het dorp van de cidra/cider is, die ze hier overal drinken, lekker fris en niet zoet., het is vergeven van de cidreria,s, heel vervelend.

Lieve allemaal, ik stuur wat van de hitte naar jullie, lief zijn voor elkaar, tot snel, Willemijn

DAG 83 - EL PERAL/LLANES - 25 KM (TOTAAL 974)

Ik durf het bijna niet te vertellen, omdat ik heb begrepen dat het weer in kikkerland nog steeds koud en ellende is, maar hier is het nu echt zomer geworden, beter kan niet. Strakblauwe lucht, graadje of 25, briesje omdat je bij de zee bent, mijn energie-niveau is op topniveau.

In Santander was het nog donkergrijs, geen regen maar niet echt warm. Mooie stad, maar niet heel veel van gezien, Moesten boemeltreintje nemen, kon niet anders, klein stuk, naar Reduecaja, voor de lunch van die heerlijke kleine gefrituurde visjes, he pap. Overigens ben ik vergeten de rectificatie te plaatsen, waar mijn vader me op wees, nl dat Guernica niet in de WO II is gebombardeerd, maar in de Burgeroorlog, stom natuurlijk...Donderdag geslapen in Santillanas, een dorp beroemd in heel Spanje, dus toeristisch, doordat het een van de best bewaarde meest authentieke dorpen in het hele land is. Inderdaad filmisch mooi, niet te geloven, net niet echt. Het landschap, we zijn nu in Asturie, is inmiddels veranderd, rollende groene heuvels, zachter, met op de achtergrond de Picos de Europa, en aan de andere kant natuurlijk de oceaan. Blijft indrukwekkend die combinatie, magisch.

Onderweg veel ,Indianos, huizen, gebouwd in Zuid-Amerikaanse stijl, door emigranten die rijk terugkeerden naar hun geboortegrond, en grote huizen, kerken en scholen lieten bouwen. Door Comillas, mooie badplaats, met een kerk van Gaudi, gepicknicked aan de zee, brood met chorizo en tomaat en kaas, mmm. Prachtige route, pad langs de kust, zachtgrijs weer, geen wind. Slapen in pensionnetje, want die kosten hier net zoaveel als sommige herbergen, 12 euro, met uitzicht op de eindeloze bergen. ,s Avonds bacalao gegeten, beriede gezouten kabeljauw, typisch voor hier, erg lekker.

Gisteren naar San Vicente, nog zo,n bekende bestemming, want het ligt ongelooflijk, uniek, aan een baai met brak water, een haventje, uitzicht op de oceaan, en aan de andere kant de bergen. Veel mooie tweede huizen van Spanjaarden, maar ook gewoon nog werkende boerderijen, het is echt platteland. Overal hoor de bellen die de schapen, koeien en paarden omhebben. Slapen langs de snelweg, het kan niet altijd feest zijn, Spanje zien winnen van Frankrijk, vlakbij Colombres.

Vandaag echt zo heerlijk gelopen, eerste dag echt zomer, perfecte temperatuur, langs weer zo,n schitterend kustpad met uitzicht naar alle kanten, sorry wordt saai om te lezen, maar niet als je het loopt, nooit... Nu in Llanes, heel gezellige badplaats, an vandaag is het San Juan, dus overal Fiestas, vuurwerk.

Lieve allemaal, ik hoop echt dat het daar ook gaat zomeren, maak er toch wat van, lief zijn voor jezelf, de langste dag en en de zomer zijn er, tot snel, Willemijn

DAG 79 - GUEMES/SANTANDER - 16 KM (TOTAAL 878)

Alweer een paar dagen verder, het gaat snel, maar het is ook heerlijk om in het ritme te zijn. Het weer is eigenlijk al die tijd hetzelfde, bewolkt maar niet koud, een graadje of 20-22, weinig wind, dus perfect wandelweer, en er was toch geen strand bij de hand.

Zondag van Castro naar Islares, slechts 9 km, daar gebleven omdat er een heel leuk klein herbergje was, met rotsstrand met trappen iets verderop, en de zon kwam door, dus daar moest gebruik van gemaakt worden, gezellig tussen de weekendvierende Spanjaarden. Erg mooi, ijskoud water, laat gegeten bij de ondergaande zon aan de zee, salade en stukje vlees en friet en cider, meer heeft een mens niet nodig...

Maandag 20 km naar Laredo, grote badplaats met langste strand van Noord-Spanje, 3 km, ligt geweldig een bijna afgesloten baai, dat kustlandschap hier blijft enorm afwisselend. beetje miezerig, dus vroeg gaan slapen.

De volgende ochtend de hele boulevard van 3 km af naar de andere kant, om vervolgenshet mini-pontje naar Berria te nemen, het was een beetje mistig en daardoor een hele mooie beetje geheimzinnige sfeer, alle geluiden waren gedempt. Een lange, zware dag, 28 km, maar zeer voldaan. Bij Berria een van de mooiste stranden in Cantabria, met rotsen en struiken in het zand en heel erg rustig. Bovendien is ernaast een enorme gevangenis, dat moet toch een flinke straf erbovenop zijn, dat je de hele dag de zee en strandgeluiden hoort! Daarna een enorme steile klim, helaas nogal modderig, zodat je heel voorzichtig moest lopen, met je stok, vooral bij het afdalen, en dan glijdt je nog een paar keer uit. Via Noja, nog zo,n fotogeniek strand, naar Guemes, wat in elke gids en op elke site vermeld staat, omdat je daar moet slapen. De beroemde herberg van Padre Ernesto is daar, bovenop een heuvel, die hij en de loop van 35 jaar heeft opgebouwd op zijnouderlijk boerenhuis. Intussen heeft hij ook nogover dehele wereld gereisd en gewerkt, en gisteravond een drie kwartier durend verhaal gedaan over zijn idealen, de camino, de mensen, en hoe dat allemaal samen werkt. Zeer inspirerend, zou daar ook best een tijdje vrijwilliger willen zijn, ze doen van alles behalve de albergue. Heerlijk met zn allen, mannetje of 20, gegeten. Geslapen als een os...

En vandaag dan in Santander, de volgende grote stad, in een grote baai. Eerst een indrukwekkend kustpad, door het gras langs de rotsen, wat is de wereld toch mooi, en uiteindelijk weer een boot naar de andere kant van de baai, grijs weer maar mooi. Ik loop intussen al een dag of drie met een groep nieuwe maatjes,2 franse heren, 1 Canadees, een amerikaanse/Portoricaanse, allemaal op dezelfde golflengte, prettig engezellig en veel lol.

Dus lieve allemaal, jullie zijn weer op de hoogte voor even, hoop dat het daar nu ook eindelijk gaat zomeren, het is morgen tenslotte de langste dag! Lief zijn voor elkaar, tot snel, Willemijn