Drie zeer relaxte dagen in El Poris, het slaperige vissersdorp waarvan je je kunt voorstellen, dat je er een paar maanden zit, om je boek te schrijven. Een wandeling over de rotsen, kopje koffie bij het enige tentje, zwemmen in die heerlijke fris-tintelende oceaan, siesta, tapas ( pulpo, bocquerones, tonijn, mosselen) bij het enige tentje, met droge witte wijn. De bewoners en expats die er ook zitten, behandelen je alsof je er al jaren komt.

Sinds gisteren in Santa Cruz, de kleine maar gezellige, drukke hoofdstad aan de noord-oost kust. Ik logeer vier dagen bij mijn vriend Antonio, die ik ken van de talencursus vorig jaar, waar ik engelse conversatie-les gaf, en met wie ik een bijzondere band kreeg. Hij is 65, gepensioneerd, therapeut, hier geboren en getogen, en heeft een schat van een vrouw, Anna. Ik word in de watten gelegd, in hun prachtige grote appartement in het centrum. Vandaag ben ik naar het strand, Playa de las Teresitas, geweest, 5 km boven de stad, een lekker rustig groot zandstrand, kunstmatig, maar dat zie je niet. Het weer is zoals bij ons in mei of juni, af en toe wolken, soms een beetje heiig, maar een zeer aangename temperatuur van zo'n graad of 23, 24. Ik hen een lange wandeling naar het noorden gemaakt, langs de kust tot het volgende keienstrandje.

Voor de lunch bij het visserscafe heb ik lapas gegeten, hele bijzondere schelpdieren, die ik op Madeira heb leren kennen (ze zijn heel aardig), kennelijk typisch voor oceaan-eilanden. De voorjaarszon brandt lekker, ik ben alweer lekker roze en bruin.

Tot snel, blijf wandelen, lief zijn voor jezelf, buen dia, Willemijn.