Voornamelijk over weggetjes, portugese keitjes, van dorp naar dorp, het is hier dicht bevolkt, wel gezellig, voordeel is dat er veel tentjes zijn, cafe-annex-winkel-annex-huiskamer. Heerlijk loopweer, warm tot 's middags 30 graden, bries, half bewolkt. Ik zie bloeiende heide, kleurende bomen, kastanjes, eikels, ik eet me letterlijk paars aan de bramen en druiven. Het is hier een bekend wijn gebied, de Bairrada oa, een groot standbeeld van Bacchus op een ton, en de uitspraak van Victor Hugo : God created water, but man made wine. Het landschap golft licht, en ineens zie ik links een ver uitzicht, en ik realiseer me dat ik de oceaan zie, ik zit er vlakbij. Lunchen met tosti-tonijn, zie je hier veel. 's Avonds eet ik als enige in een klein restaurantje bij een ouder echtpaar, gegrilde vis met aardappels, salade, witte wijn, soep, crema toe. We praten over voetbal, waarbij zij meer weet dan hij, politiek, corruptie, zij in het portugees, ik in het spaans.

WOE.26 AUGUSTUS- GRIJO - 19 KM (113 TOTAAL)

Niet de mooiste etappe, veel asfalt en verkeer helaas, dat wordt na Porto beter. Er is ook veel industrie, en veel nieuw gebouwde huizen, niet echt in een bepaalde stijl, het betekent in ieder geval dat het ze beter gaat. Maar het bevordert nou niet het camino-gevoel...Ik slaap in een echte dorps-albergue, donativo, wat betekent dat je geeft wat je wilt, en wordt door de buren uitgenodigd om te komen eten. Daar zit ik dan, in een soort garage, aan een grote tafel, met opa en oma, twee kinderen, en een rondkruipende kleindochter, aan de gegrilde kip, pasta, salade en rode wijn, met als afsluiting een glaasje port. Ze praten met een sterker accent, en af en toe is het handen en voeten, maar de gastvrijheid en gulheid is overweldigend. Wanneer ik geld wil geven, weigert oma eerst, pas als ik zeg dat het voor haar kleindochter is, accepteert ze.

Lieve nederlanders, 11 september vlieg ik terug, lief zijn voor elkaar, tot snel, Willemijn