Hoog tijd voor een update, ik was even heel druk met nieuwe spannende ontwikkelingen.

Vanaf 22 juni gelopen naar Monterrubio de la Serena, 18 km, over een mooie hoogvlakte neerkijkend op de meanderende brede rivier Zugar, ik kom een herder tegen die heel graag meer wil weten over de Camino, dus we gaan maar even zitten leunend tegen strobalen. Het is erg warm, en het laatste stuk, 8 km over een asfaltweg, is afzien, meditatief. Heel laat eten, gazpacho+stoofvlees met friet+perzik+witte wijn, elke dag wordt het warmer en eet ik later. Dan door naar Castuera, 20 km, lekker lopen tussen de olijfbomen en de dehesa, met rechts de bergrug van de Sierra de la Serena, met bovenop de oude burcht van de ridders van Alcantara. Dan afdalen naar vlakte, ineens liggen er allemaal prachtig gevormde zwerfstenen tussen de eiken, tot 7 meter hoog, rond afgesleten. Klimmen naar het dorp, slapen in weghostal, het is stampvol en druk, want het is 23 juni en San Juan, een grote nationale feestdag en het begin van de zomer. 's Avonds is er flamenco-dansen op een podium op het plein, niet echt goed, maar het is druk en gezellig, chaotisch en lawaaiig, zo vieren spanjaarden feest, tot vroeg in de morgen, wanneer ik allang slaap. Op 24 juni 22 km naar Campanario, door een soort steppelandschap met stenen, die "dientes de perro"(hondentanden)worden genoemd, het graniet wordt geexploiteerd, dit landschap is slechts geschikt voor schapen en geiten, en het is 's middags heel erg warm. Ik eet heel erg lekkere ham met paddestoelen en tiramisu en koude rode wijn, in een kroeg omringd door naar het voetbal roepende en kaartende mannen. Door op 25 juni naar Don Benito, 27 km, een mooie etappe door golvende velden, geel, terracotta, rood gekleurd, met op de achtergrond vaag lila bergen, weinig begroeiing en vogels. Er wordt gewaarschuwd op tv voor de extreme temperaturen, maar hier in de campo staat een harde hete wind. Ik zie een embalse, meertje, die zijn hier van levensbelang. Een steile klim naar Magacela, dat op uitstekende bult ligt, het is zwaar, maar de beloning is een 360 graden uitzicht rondom, heel ver. Gelukkig zijn er fonteinen, bronnen met zalig ijskoud water, want dat gaat hard. In het grotere stadje 's avonds komt iedereen pas om een uur of 20.30 naar buiten, hele families, de vrouwen met waaiers, "Oi que calor!", wat een hitte...Op 26 juni naar Santa Amalia, door het vruchtbare vloedland van de Guardiana, met velden zonnebloemen, mais, tomaten die lekker buiten in de zon staan, en daarom hier wel smaak hebben. Via Medellin, een mooi burchtdorp, met een beroemde romeinde brug die 400 meter lang is met 20 bogen. Het fruit, wat ik elke dag haal, krijg ik gratis in het winkeltje, en bij mijn koffie met ijsblokjes, wat iedereen nu drinkt, krijg ik een bordje kaas met crackers, aardige mensen hier! Daarna loop ik tussen de rijstvelden door, de kleur doet me aan Bali denken, al is het natuurlijk andere rijst. Er loopt een ingenieus systeem van irrigatiekanaaltjes, er zijn ooievaars, en heel veel libelles. Het is nu zo warm, dat je tussen 13 en 20 niet vol in de zon gaat zitten, 's avonds op het pleintje is het druk en kleuren de witte gebouwen langzaam roze. Via San Pedro de Merida, heel vroeg op, langs de snelweg en niet fijn, beland ik op 28 juni in Merida, het eindpunt, waar ik de bus terugneem naar Malaga, via Sevilla, waar het zo warm is, 45 graden, dat het buiten is alsof je een vuur inloopt.

Ik neem een 10 uur lange busreis, de volgende dag, naar Javea, niet al te ver Alicante, omdat ik hier een afspraak heb. Ik ben gebeld, en waarschijnlijk gaat hieruit voortkomen dat ik als multi-inzetbare wandel-reisleider ga werken, heel spannend, dit is waar ik al lang naartoe aan het werken ben. In ieder geval ga ik op proef mee naar Oostenrijk, bergwandelen, van 11 juli tot 26 juli, en ik heb erveel zin in. Ik houd jullie op de hoogte, geniet van de warme zomer, mama zet hem op, tot snel, lief zijn voor elkaar, Willemijn.