Langs een enorme kazerne waar de jongens en meisjes hard trainen, over een fietspad de dehesa weer in, af en toe citroen-en sinasappelbomen, geschoren schapen. In het gat El Vacar stop ik voor een verfrissing, het is bloedheet, en hoewel de kroeg-eigenares van Bar Laura niet kan lachen, blijkt ze fan van de Camino, en krijg ik koud water voor in de fles (er gaat nu 2 liter per dag doorheen),en een stempel. Nog steeds klimmen en dalen, Villaharta ligt blinkend wit op de heuvel, slapen bij het gebelde adres, 23 euro slapen en eten, bij een hele aardige familie, helaas vieze knakworstjes, maar ach, het vult de maag, en bij een schitterende zonsondergang drink ik mijn wijntje. Het licht in Andalucia is beroemd, de felheid, contrasten, kleuren. Al mijn vrienden zijn er, zoals elke dag: de luid kwetterende mussen in de bomen en struiken, de zwaluwen die aan het einde van de dag schreeuwend van plezier levensgevaarlijke duikvluchten uitvoeren, en de ooievaars in hun nesten op elke kerk en toren met hun bijna volgroeide jongen, klepperend en hun vleugels oefenend. Hier word ik blij van, meer hoeft het niet te zijn.

ZATERDAG 20 JUNI - VILLAHARTA - ALCARACEJOS - 20 KM(288 TOTAAL)

Omdat helaas deze etappe te lang is om in een keer te lopen, zet de hostal-eigenaar me halverwege af, iets waar hij met alle passerende pelgrims een klein centje mee bijverdient. Men heeft geprobeerd op dit punt, de Puerto Calatraveno op 750 meter, een albergue te beginnen, maar dit werd om duistere redenen door de burgemeester tegengewerkt. Vanaf hier daal ik af in de vlakte van Los Pedrochos, een prachtige wandeling, heuvels en vergezichten, dehesa met af en toe schaduw van de eiken, soms een grote bolvormige vliegden. In het voorjaar is het een bloemenzee, weet ik van mijn Via de la Plata in 2013, nu is het droog. Hier en daar een boerderij/cortijo, en de stilte is weer overweldigend. Op de laatste paar kilometer langs een weggetje, komen me prachtig versierde koetsjes achterop, met die trotse elegante zwarte andalucische paarden, en families in kleurige uitbundige 'zigeuner'kleding. Wanneer ik op het dorpsplein aankom, blijkt er een bruiloft te zijn, en in de brandende zon wachten tientallen gitanas op paarden, in koetsen, onder parasols soms, op het bruidspaar. Als ze naar buiten komen, begint de opzwepende gitaarmuziek en het klappen en roepen, dit is volledig authentiek en intrigerend, het bestaat gewoon en is geen film. Ik slaap in de simpele albergue mijn siesta, en eet 's avonds onder een donkerrode lucht mijn heerlijke menu voor 8 euro :gazpacho+zwaardvis met salade+cheesecake met harde droge ijskoude witte wijn.

ZONDAG 21JUNI - ALCARACEJOS- HINOJOSA DEL DUQUE-23 KM(311 TOTAAL)

Ik vertrek voor mijn doen nu wel iets vroeger, de temperatuur loopt 's middags op tot 35 graden, al gaat het prima, ik heb mijn zonnepet met nekbedekking op. Lekker stappen door weilanden met slordige boerderijtjes, via twee slaperige dorpjes, die ooit hun welvaart dankten aan de mijnbouw, koper, lood, waar nu niets meer van over is, behalve mooie witte huizen met granieten deurlijsten en balkons, en stortheuvels. In de uitgestorven velden, met af en toe een oude steeneik met prachtig gekronkelde stam, kom ik een grote kudde glanzende donkerbruine en zwarte geiten tegen, die de kaas leveren. Het is weliswaar afzien, maar het gaat ook vanzelf, omdat ik zo langzamerhand, na bijna drie weken, in de warmte, helemaal in the flow ben, sorry zo heet dat, geen beter woord, alles gaat vloeiend en zonder moeite, en het hoofd is met hele andere dingen bezig, verleden en toekomst, familie en vrienden, leven en dood, dat verslavende gevoel wat je pas na lange tijd lopen bereikt. Slapen in een mooie albergue achter het plein, ,volgens gewoonte donativo, dan geef ik altijd vijf euro. Op het plein waar het hele dorp zoals altijd 's avonds samenkomt, drnk ik mijn cana con limon, en eet gemengde gegrilde vis met brood en aioli, met zicht op de Catedral de la Sierra, een beroemd kunststuk, een verzameling van diverse stijlen in harmonie in een grote kerk, 16e eeuws. Het is een mooi middeleeuws dorp, het is ongelooflijk hoe elk dorp en stadje zijn eigen stijl heeft, hoewel ze allemaal bij de beroemde 'witte dorpen' horen.

Lieve volgers, het gaat goed, en jullie krijgen eindelijk je eigen hittgolf! Geniet van de zomer, proost op elkaar en wees lief voor elkaar, tot snel, Willemijn.