Het dorp uit, die hier bestaan uit spierwitte kubistische moorse-stijl huizen, men kent hier een ingewikkelde geschiedenis met de muzelmannen, die na 1614 verbannen werden naar Noord-Afrika, de inwoners hier worden nog steeds 'Moriscos' genoemd. Ik loop korte afstanden, omdat het zwaar is, en vandaag volgt een van de mooiste etappes. Na het dorp een km of 7 gestaag klimmen, met rechts de grillig gevormde rotsen van het natuurpark El Torcal, een 250-150 miljoen jaar geleden gevormd kalkrotsgebergte, met eigen vegetatie en dieren, en grotten tot 250 m diep, die in de prehistorie werden bewoond door Neanderthalers. Links tientallen kilometers uitzicht voortgolvende bergen, het is kristalhelder. Echt genieten, voortdurend stoppen om het op te zuigen, het is warm met een bries, perfectie. Af en toe een boerderij, bovenaan een groot complex wat te koop staat, op de allermooiste locatie die ik ooit heb gezien, mijn fantasie gaat op de loop, creeer een paradijs voor jezelf, help mensen aan werk (50% werkloosheid hier!), laat het zien aan anderen, ik loop geregeld zo te denken...Het klimaat wordt hier het aantrekkelijkste van Spanje genoemd, heet in de zomer maar ietsje koeler door de hoogte, in de winter nooit kouder dan 18 graden, 50 km van de kust. Veel buitenlanders, met name engelsen, hebben hier een huisje. Verder omhoog, van 600 naar 1000 meter, de rust en stilte zijn overweldigend, bergbloemen, ik kom een herder met geiten tegen die elk een bel met eigen toon hebben, een heel concert. Hier ga je de Puerta de la Escaleruela door, een eeuwenoude pas gebruikt door de Vandalen, Romeinen, Visigoten, Sarracenen, moderne spanjaarden, de romeinse keienpaden liggen er nog. De weilanden door, de rotsen boven me uit torenend, en dan zie ik de doorgang naar de andere kant, groene vlakten en heuvels. Een boer laat zijn grote kudde koeien de berg op gaan, maar heeft geen tijd om te kletsen, een paar opstandige dames zijn de andere kant opgehold. En vervolgens de grootste uitdaging, een steile afdaling van 1000 naar 500 meter, over een smal klauterpad langs de rand, voetje voor voetje, rustig aan, losse stenen, maar goed dat mijn moeder me niet ziet. Het duurt zo'n 45 minuten, en ik voel nieuwe spieren, de achterkant van mijn kuiten en knieeen, billen, en bovendien staat er aan deze kant een stevige wind.

Na nog een paar km is Antequera een prettige verassing, ik had er tussen al die bekende andalusische steden nooit van gehoord, het is een prachtig stadje met 30.000 inwoners, stampvol kerken, kloosters, een schitterend fort, hunnebedden, en een heel gezellig centrum. In het hart van Andalucia was het eeuwenlang een ontmoetingspunt van wegen, culturen, religies, vol historie en monumenten, met een prettige sfeer. En slapen mag ik zowaar in de Santiago-kerk, een kamertje tegen de kerk aan, tijdens mijn siesta is er een dienst, en het klinkt alsof ik ertussen lig, heel rustgevend. Nooit is het saai op de camino, er gebeuren altijd wonderlijke dingen, hoe toepasselijk is dit. Deze caminos zijn minder bekend en veel rustiger dan de Classico, de Camino Frances, die overspoeld wordt maar nog steeds geweldig is, overdag ben je alleen met de natuur, geen medepelgrims, 's avonds ontmoet je lokale mensen, ik vind het heerlijk. Tijdens de zeer zwoele avond eet ik in een klein tentje iets buiten het centrum, het is vrijdagavond en om me heen staat iedereen te borrelen met een tapa, veel lawaai, ik eet mijn porra +gemengde gegrilde vis+salade, de witte huiswijn is een soort sherry, typisch voor hier.

ZATERDAG 6 JUNI-ANTEQUERA-VILLANUEVA DE LA ALGAIDAS-24 KM (90 TOTAAL)

Vandaag ben ik ovet de 8000 km totaal heen gegaan, toch weer een mijlpaal, het klinkt abstract of niet echt als je het zo zegt. Nogal een contrast met gisteren, voornamelijk door olijfgaarden, kilometers lang, meer asfalt, weinig afwisseling. Aan twee grote stenen romeinse wegpalen kun je zien dat het een oude route is. Het is warm 28-30 graden, en een beetje benauwd door sluierbewolking, maar godzijdank ook nog steeds wind. In het slordige dorp is een hele mooie albergue, heerlijk die rust en ruimte voor mezelf. Vis en salade en kaas en witte wijn bij de finale Barcelona-Juventus in Berlijn, niet aan te ontkomen, en daarna feest natuurlijk.

Tot snel, lief zijn voor jezelf, Willemijn