Bij vertrek echt koud, vier lagen, sarong als sjaal, die ook dienst doet als kussensloop en omslag na het douchen. Miso-soep in de drinkfles, oud brood, komende 18 km geen faciliteiten. Godzijdank, een mens is dan snel dankbaar, warmt het in de loop van de dag eeb beetje op, graadje of 19-20 met stukken blauw. Urenlang lopen door de de 'pinares'bossen, finde zandpaden, ik heb tochnal een hoop verschillende landschappen gezien in Spanje, maar dit is nieuw voor me : dennen met dikke stammen met roodbruine, gecracqueleerde schors, grote ronde denneappels, volle ronde kruinen. Gras eronder, staan ver uit elkaar, rustige sfeer. De stilte blijft fantastisch. In het dorp slapen in de albergue, met ineens vier anderen in behoorlijk kleine ruimte. Twee Tsjechen die vrijwel niets over de grens spreken, een dikke Tenerifer, en ja hoor, mijn vriend de Waal. Na grote salade met veel brood en beetje chorizo, met oordoppen in naar bed.

WOENSDAG 29 APRIL - ALCAZAREN - PUENTE DUERO - 25 KM (203 TOTAAL)

Ik sta een stuk later op dan de rest, heb het rijk voor me alleen. Waarom je met dit weer zo vroeg weg wil, is mij een raadsel. Dag begint weer koud, harde wind, warmt heel langzaam op, pas om 15 uur jack uit. Vandaag laatste dag in en langs de bossen, lekker lopen, uitkijkend over golvende velden met gekleurde waas van bloemen, paars, rood, lila, geel, de vogels vieren de lente. Lunch broodje schapenkaas. En dan de albergue in Puente Duero, een van die hoogtepunten die je elke Camino hebt. Gerind door Arturo, de hospitalero die er permanent is, wat al uitzonderlijk is. Zestiger, heeft het helemaal zelf van nul opgebouwd in tien jaar, woont eigenlijk in Valladolid 7 km verderop. Paradijsje, met buitenplaats met zitjes, zeldzaam, bbq, zitkamer, keuken met alles erop en eraan. We beginnen te praten over het leven van de pelgrim, op de camino, als vrijwilliger, zijn het over alles eens, over hoe het verandert, wat er goed en minder is, we stoppen niet meer. Ik word uitgenodigd voor een bijeenkomst, en om te vrijwilligen als hospitalero. We eten salade, gegrild vlees, en yoghurt, met zware rode wijn. De zelfden van gisteren zijn er weer, een serieuze Duitser, twee jonge spaanse fietsertjes die pas laat komen.

Citaat uit boek dat ik aan het lezen ben, gedownload, Voetreis naar het einde van de wereld door Rufin : De pelgrim beseft dat deze slavernij de weg opent naar een ongekende vrijheid.

Tot snel, lief zijn voor jezelf, Willemijn