Zoals ik had gehoord en gelezen, dit is echt een prachtige Camino. Door een keltisch-aandoend landschap, altijd weer wonderlijk hoe het elke dag anders is, met heide, rotsen, afven toe een eik, struiken met witte bloemen, over alleen maar brede zandpaden. De Via Pecuaria, het koeienpad, en romeinse wegen. Ideaal wandelweer, 22-24 graden. Helaas in Manzanares blijken alle in het gidsje aangekondigde slaapplaatsen gesloten, dus na een uur hetbdorp doorkruisen, en aan iedereen vragen, ook de politie heeft geen idee, met de bus naar dorp 8 km verderop, en 's morgens weer terug, en ook nog heel vies gegeten, het leven van de pelgrim gaat niet altijd over rozen...

DO. 23 APRIL - MANZANARES - CERCEDILLA - 19 KM (69)

Een glorieuze dag, zomer, geen wind, 's middags 25 graden, een kado. Door het Parque Nacional, deels La Pedriza, zo mooi dat ik weer eens met traantjes loop. Ik loop over een soort hoogvlakte, aan de voet van de Sierra de los Porrones, door weilanden, met koeien, boerderijen, krekels, vlinders, bijen, roofvogels, orchideeen, klaterende heldere beekjes vol met witte bloemen, struiken, gestapelde rotsformaties. Het golft op en neer, maar ik ben vaak geleidelijk aan het klimmen, wat logisch is op weg naar de bergen.

In Mataelpino, klein dorp met niks, gepicknickd met volkoren-biscuit en gedroogde vruchten. Via Navacerrada, een toeristisch dorp met heel veel restaurants, gelegen aan een stuwmeer, naar Cercedilla, waar ik slaap in de jeugdherberg. Hier kom ik mijn eerste mede-pelgrim tegen, een Waal die zuipt en rookt als een ketter, en het wandelen zwaar vindt gek genoeg, ik ontloop hem maar...Diner gegrilde chorizo met salade en brood en lokale witte wijn, kost weer niks, slapen als een baby.