Heel blij om naar Spanje terug te keren, maandagochtend, en om in Madrid te beginnen dit keer. Ik ben gek op alle spaanse steden, maar de hoofdstad is een echte koningin, met haar grote centrum met chicque architectuur, musea, parken, fijne straatjes, levensgenieters die er wonen. Gelukkig zijn de bomen hier alweer vol blad, in tegenstelling tot in Nederland, lekker sappig vol groen, met kastanjes in volle bloei, een van mijn favorieten. En dan ook nog schitterend weer, 24 graden, zon, iedereen op de terrassen. Heerlijk gelunchd met paella, gebakken tongetje en salade, met glas witte wijn, voor 9 Euro, waar de geestelijk gestoorde bovenbuurvrouw een emmer water over een dame twee tafeltjes verderop gooide, politie erbij, sensatie.

Dinsdagochtend de rugzak over de schouders, dat voelt vertrouwd, een paar uur lang langs brede boulevards met chicque (kantoor)gebouwen, en eindelijk na de hoge wolkenkrabbers, die ik 35 km buiten de stad nog boven alles zag uisteken als bakens, ineens in een groen landschap. Het is eerst een beetje heide-achtig, en met veel lente-kleuren : paars, geel, en klonters bloedrood van de klaprozen. Heerlijk, hier doe ik allemaal voor, alleen lopend, in de stilte waar de vogels tekeer gaan of hun leven ervanaf hangt. Tres Cantos is een slaapstad van Madrid, met hollands aandoende rijtjeshuizen, waar ik slaap in een hostal, en na de douche en siesta, beland op een terras. Onder het genot van een rode wijn met en schaaltje aardappels met ui en kaas, en de ervaring leert dat de simpelste dingen smaken als het allerbeste na het lopen, verzeil ik in een discussie met de lokale oudere heren, die je altijd overal vindt, over Europa en de verschillen tussen onze landen. Hier word ik blij van, en na vele geschudde handen en gelukwensen, rol ik gelukkig mijn bed in.

WOENSDAG 22 APRIL - TRES CANTOS - MANZANARES EL REAL - 27 KM

Ondanks de voorspelde regen, een prachtige wandeldag met blauwe lucht met af en toe een wolk, een graad of 21-22. Ik loop nu door een meer dehesa-achtig landschap, zoals in het zuiden, een Parque Nacional met struiken met witte bloemen en eiken bomen, en een riviertje. Er volgen zeven oversteekplaatsen met stapstenen, die normaal in dit seizoen al vrijwel droog staan. Voorzichtig balancerend stap ik van steen naar steen, de afstanden en grootte zijn heel verschillend, niet eenvoudig met een grote rugzak, die je balans verstoort, maar leve mijn oude vriend mijn stok. Een keer staat het water te hoog, en gaan de schoenen en sokken uit, en de broekspijpen omhoog. Wat kan een mens toch een lol hebben in zijn eentje...Ik beland in Colmenar Viejo, een oud bergdorp met een grote kerk bovenop een heuvel, een flink klimmetje. Lunchen met een grote bocadillo met schapenkaas en tomaten en koffie, de eigenaar is trots dat in Spanje een vrouw alleen met rugzak kan rondlopen zonder problemen, en daar heeft hij helemaal gelijk in. Ik geniet van de mooie omgeving, mijn vrienden de koekoek en de hop zijn er ook weer. Ik beland tussen een kudde stevige beige en bruine koeien die over het pad lopen, en maak een praatje met de boer. Hij vertelt dat het tot twee weken geleden erg slecht weer is geweest. Overigens loopt een deel van deze Camino de Madrid over eeuwenoude vee-paden, die het hele land doorkruisen, en die nog steeds gebruikt worden. En al vanaf Madrid doemen in de verte de besneeuwde toppen van de Sierra de Guadarrama op, die langzaam dichterbij komen, en waar ik over twee dagen overheen moet.

Later volgt de rest, de weg roept, lief zijn voor elkaar, tot snel, Willemijn.