Sinds gisteren weer op de pergrims-autobaan, de Camino Frances, met 120 nationaliteiten, de Coelho/Kerkeling-adepten, de toeristen, de nieuwsgierigen, de weekenders, de genieters, de fietsers, de cultuursnuivers, de lekkerbekken, de met-een-busje-pelgrims, en natuurlijk de vele zeer serieuzen, etc. We zijn met een smalle beek aan de grote stroom toegevoegd, opgenomen. Het in nu weliswaar een stuk moeilijker de eenzaamheid en de stilte te vinden, maar het blijft een sociaal ongelooflijk fenomeen, en ben zelf zo relaxed, dat ik het allemaal met plezier observeer en bekijk.

nog even terug naar lugo, 4 dagen geleden. Alweer een geweldige ontdekking, die ik iedereen aanraad. de stad is Unesco-werelderfgoed, vanwege de beroemde Romeinse stadsmuren : 2 km lang, leisteen-graniet, 7 m dik, 8-12 m hoog, en dan hebben ze er helemaal rondom een wandelpad van gemaakt, vanwaar je de hele stad en de omgeving ziet. Lugo was altijd een knooppunt van wegen, vroeger de hoofdstad van Galicia (nu Santiago). Vanaf de 16e eeuw is er al een verordening, dat er op het wegnemen van stenen of ander materiaal uit de muren hoge straffen staan.

Daarna 21 km over prachtige landelijke paden naar San Roman de retorta, slapen in een prachtige kleine albergue, waar nog een ander huis staat, verder niks. Een groot veld met bomen, hangmatten, doodse stilte, en een hele vriendelijke hospitalero, die ´s avonds heerlijke gegrilde zalm maakt. Een hele verademing na de grote stads-albergue gisteren. Hier kom ik ook de francaise weer tegen, die ik al vele malen eerder zag, heel klein en mager, grote bos haar, praat in zichzelf, loopt heel langzaam met aan iedere arm een handtas, maar ze zegt dat ze niet anders kan...

Gisteren naar Melide, einde van de Camino Primitivo, maaar een waardig einde, superdag. Allereerst is de hoogzomer uitgebroken, 30 graden, zoals jullie weten vind ik dat heerlijk, strakblauw, warm, heb ik nog niet veel gehad deze tocht. Wel een licht briesje, want het laatste stuk bergpad, door de heide en de rotsen, fantastisch uitzicht rondom, mooi afscheid. Bovendien kom ik in het gehucht As Seixas, op een heel smal hol pad, ineens een groep koeien tegen, en ik probeer moeizaam in de hoge berm te gaan staan. Daarachter de boer op een ezel, de boerin met ezelkar met hooi, 2 geiten ,honden. Uiteraard heb ik foto´s gemaakt. Na uitgebreide begroeting en een ´buen camino´ liep opgelucht verder, met een brede glimlach. Komt ineens de pater familias, een ENORME stier-toro, de bocht om, die liep erlekker achteraan te slenrteren. Gelukkig was hij zo relaxed, dat hij mij geen blik waardig gunde, en kalmpjes voorbijliep. Mooi Galicisch avontuur... In Melide, de hoofdstad van de pulpo(inktvis) op zn Galicisch (op een houten plank, in schijfjes, met olijfolie en hete peper,lekkerrrr) uiteraard bij het beroemde Ezequiuel pulpo gegeten, aan lange houten tafels. Toen de Spaanse familie hoorde over hoe lang ik kiep, kreeg ik meer wijn en carajillo, daarna maar even een siesta...

mijn geld is op, tot snel, lief zijn, Willemijn.