Deze dagen de echte berg-etappes, en ondanks dat mijn conditie nu top is, merk je het verschil toch echt wel, zwaar, vermoeider, maar o zo mooi...Vijf dagen geleden over de Puerto del Palo, hoogste punt van deze Camino, 1.146 m, het laatste stuk was flink doorklimmmen, en dan was het ook nog goed warm, maar o wat een kick als je dan boven staat. Nog meer uitzicht dan normaal, rondom hoge kale bergen, niet aantrekkelijk maar het heeft iets dieps en uitdagends, de overheersing van de natuur tegen het kleine mensje. In the middle of nowhere was een gehucht, een paar oude huizen, waar nog 1 boer woont, met een prachtig klein kapelletje, zoals die overal staan, wil ik een foto maken, zit er een een jonge gozer met mede-pelgrim voor met ontblote dikke pens, het is een hele interessante foto geworden...

De volgende dag over de hoogvlakte, de Mesa, en het was dus gewoon koud, ook in augustus. Heb de hele dag mijn jack aangehouden, en dat is lang geleden, bovendien een harde wind. Vervolgens de langste afdaling die ik ooit gedaan heb, kilometers lang, gelukkig wel over goede paden, eerst langs de rotsen en de paarse heide en de gele struikjes, mooi, daarna struiken en lage bomen, daarna hoge bomen. ¨s Avonds voor het eerst sinds het begin een beetje spierpijn, en de kilometers voelen ook als veel meer als je klimt en daalt. eten doe je daardoor uiteraard nog meer dan anders, honger als een paard. Slapen deed ik deze avond in een prachtig oud Gallicisch huis, verbouwd tot herberg, op een hoogvlakte, met nog een paar huizen, en verder niks. Het is intussen goed druk geworden wb pelgrims, tijdens het wandelen merk je dat niet zo, maar bij het eten en slapen wel. Twee betweterige Hollanders, een leuke Fransman van een jaar of 60 die mij wel leuk vond, veel jonge Spanjaarden. Uitzonderlijk goed gekookt werd daar: Gallischische soep(met chorizo en kool, echt zo lekker)+pasta-vis+gegrilde vis-salade+verse kaas(typisch van hier, dikker dan kwark) met honing(van hier, heel donker en sterk door de heide)+rode wijn voor 9 euro, waar doen ze het van...

Laatste echte hoge bergdag over de Alto del Acebo, 1.024 m, tranentrekkend mooi, iedere tien meter even stoppen om om me heen te kijken en naar de oorverdovende stilte te luisteren. Een hemel met grote donkere wolken en zonnestralen daartussendoor, je kunt je voorstellen dat mensen daar van alles in zien, ontroerend. Slapen in A Fonsegrada, en we zijn inmiddels in Gallicia, de huizen zijn van grote donkere gestapelde stenen, mooi sober en recht. En nog meer koeien, le loopt af en toe tussen de modder en de koeiepoep door te springen.

De volgende dag starkblauw en heet, zeer zeldzaam hier, en ´s morgens lopen boven een zee van wolken, een natuurverschijnsel dat je gezien moet hebben, gebeurd hier in de zomer. De toppen van de bergen steken als kleine eilanden boven het wolkendek uit, en jij loopt daar te genieten in de stralende zon. Bovenaan een magische plek, waar er zoveel van zijn op de Caminos, Hospital de Montouto, een middeleeuws pelgrims-hospitaal, verder niks, prachtige ruines met een enorm uitzicht, ik heb er zeker drie kwartier gezeten, kippevel...Ik kwam later noh het Vlaamse meisje tegen, wat ik al een paar keer eerder had ontmoet, heel lief, en al vanaf het begin zware problemen met haar voeten, en nu ook met haar knie. Ze is nogal zwaar, en is gewoon door blijven lopen, ondanks de problemen, en nu ging het echt niet meer. De arme ziel, ze zat er helemaal doorheen, en ik heb haar aangeragden/geholpen de bus naar Lugo te nemen, en daar maar eens lekker te genieten en na te denken.

Vandaag in Lugo, maar daar vertel ik de volgende keer meer over, zoveel te vertellen, een hoogtepunt. Gisteren had ik het wel even moeilijk, weer een Gay-pride gemist, ik was er in gedachten, en dat brengt zoveel herinneringen terug...Ik hoop dat jullie allemaal een geweldige dag hebben gehad, ik hoorde dat het weer meeviel, en dat het erg druk was. Lieve allemaal, ik heb meegefeest, en een glas cava op iedereen gedronken, tot snel, geniet van de kater-Rapido-naborrel, hoop dat de boot mooi was, lief zijn voor elkaar, Willemijn.