Zoals jullie hebben gemerkt, is het echt platteland, want geen internet te bekennen. Ook vandaag niet, hopelijk morgenochtend in het sociaal centrum, wat nu dicht is, maar ik mocht nu even op de laptop van een hele vriendelijke meneer, dus ik maak het niet lang.

Ik heb wel een hele hoop te vertellen natuurlijk. Wat ik nu in ieder geval wil zeggen, is, dat het misschien lijkt, of ik het allemaal anders, minder bijzonder oid meemaak, dan vorig jaar, maar dat dat zeker niet zo is. Allereerst vertel ik gewoon minder op mijn blog, door minder internet, en ook doordat ik het gevoel heb, dat ik het korter moet houden, omdat het anders veel van hetzelfde wordt. maar mijn geschreven dagboek staat overvol, elke dag zijn er bijzondere kleine en grote gebeurtenissen, de natuur, de mensen die ik ontmoet, van hier en de pelgrims. Het is nooit saai of eentonig, elke dag kijk ik ernaaruit om aan een nieuw avontuur te beginnen.

Bovendien is het nu niet nieuw, zoals vorig jaar, en lijkt het misschien minder intensief, maar ook dat is zeker niet zo. Het is alleen wel anders, mensen vragen: wat vind je beter/mooier, en dan zeg ik : dat kan ik niet zeggen, het is appels en peren. Vorig jaar liep ik eerst lang alleen, door Nederland/Belgie/Frankrijk, en toen viel ik middenin die hele intensieve Camino Frances, een prachtige tocht van (zelf)ontdekking en spiritualiteit en sociologie. Nu is het meer het echte intensieve wandelen, wat het echter niet minder spiritueel of diepgaand maakt. Zeker vanaf dat ik ben gaan stappen na het hospitaleren, langs de kust, eind mei dus alweer twee maanden, ben ik weer die ´blije eikel´, alleen maar heel blij en aan het genieten, de smile niet van mijn gezicht te krijgen. Er vindt een soort bewustzijnsvernauwing, of juist -opening plaats, een staat van welzijn, noem het een soort high, wat volgens mijn mening komt door de combinatie van lopen, de hele dag buiten zijn, meest alleen, in de stilte en de natuur, in een manier van leven die wij niet meer kennen. Je wordt schoon en helder, alle ruis valt weg. Ik kan er nog veel meer over zeggen, maar dat is het voor nu, hopelijk morgen een echt verslag.

Hier nog steeds zomer, niet meer bloedheet, maar heerlijk wandelweer, warm met af en toe wolken. Ik hoop dat jullie ook genieten, lief zijn voor jezelf, tot snel, Willemijn.