Ik kan niet geloven af en toe hoe snel het gaat, alhoewel mijn gevoel van tijd erg veranderd is, omdat je alles intensiever en langzamer meemaakt. Bovendien is mijn horloge al 2 maanden stuk, en dacht ik een nieuwe te kopen, maar ik vond het eigenlijk wel heerlijk zo, je gaat er steeds minder op letten, laat je er steeds minder door regeren, zoals thuis.

Vandaag de slechtste dag wat betreft het weer sinds heel lang, ik heb echt mazzel gehad merk ik, als je dan een paar uur in de stromende regen loopt. Koud is het niet, een graadje of 20, maar je kan gewoon minder doen. Vanaf morgen beter, zeggen ze. Vandaar dat ik maar even de ciber-bar(internet-cafe), zoals dat hier heet, ingedoken ben. Nog twee dagen lopen langs de kust, en dan het binnenland inzakken richting Santiago, daar ben ik dan tussen de 16e en 20e. De rest van mijn plannen zijn een beetje ingewikkeld, maar zijn ongeveer zo : Na een kleine rust in Santiago, neem ik de trein, terug naar waar ik was aan de kust, vlakbij Villaviciosa, waar de Camino del Norte zich splitst. Je kan doorlopen langs de kust, el Camino del Costa, wat ik gedaan heb. Of je gaat vanaf daar al het binnnen land in, via Oviedo, en de Picos de Europa, de bergen, wat een van de mooiste wandelroutes ter wereld moet zijn. Die stond eigenlijk bovenaan mijn lijstje, maar qua tijd van het jaar, seizoen, weer, leek het me verstandiger om eerst de kust te doen, Dus de Camino Primitivo, zoals die heet, daar kijk ik nog naar uit, die moet ook veel rustiger zijn.

Verder leek het in mijn vorige stukje misschien of ik nogal eenzamig was, nee echt niet. Mijn spaans ratel ik inmiddels alweer lekker, en ik klets heel wat af met de mensen van hier. De vele oudere heren die door de dorpen aan het wandelen zijn, de dames in de bars en winkels, mensen in restaurants, etc, meestal over waar ik vandaan kom, waar ik naartoe ga, doe ik het alleen, ja, vind ik het hier mooi, etc. Ik vraag waar het mooi is, waar ik goedkoop en lekker kan eten, wat een goed alternatief weggetje is, etc. De boerin vertelt me dat ze vroeger als kind rende en speelde op de klompen op verhogingen. Het zijn vrnl veeboeren, Asturia is het land van de melk en de zuivelproducten, en het stikt hier van de Hollandse koeien. Of we praten over de geweldige (moes)tuinen, alles groeit als een gek, in een zacht zee-klimaat, er staan palmbomen, allerlei prachtige planten en struiken, de hortensia,s zijn nu op hun top, die staan overal, enorme bollen in roze-lila-blauw-paars-wit, soms wel 10-20 meter lang op een rij.

Ik ga een bocadillo (broodje) eten, jamon-tomates, en kijken hoe het gaat met de regen. Ik begreep dat het daar bij jullie eindelijk een beetje zomert, geniet ervan! Lieve allemaal, lief zijn voor elkaar, drink een rose van-op-voor mij, tot snel, Willemijn.