Daar ben ik dan eindelijk, zelfs hier een tijdje geen Internet kunnen vinden, omdat ik de laatste week ongeveer echt alleen maar in kleine dorpjes heb geslapen, weliswaar aan de kust, maar af en toe is er een mooi zandstrand, maar meestal alleen rotsen, en verder niks. Dus de dorpen zijn heerlijk rustig en ingeslapen, vrijwel geen voorzieningen of toerisme, mij is verteld dat het een van de laaste stukken onontdekt Spanje is...Villaviciosa, Gjjon, Aviles, San Esteban, Cudillero, Santa Marina, Cadavedo, Luarca.

Ik ben ook een beetje van de officiele Camino-route afgeweken, op advies van mensen van hier, echt de punten in, anders loop je dat voorbij, Naar Tazones bv, een kronkelweg naar beneden, een vissersdorp van niks, met een klein rotsstrand, en wat eettentjes, natuurlijk scheermesjes en intvis gegeten. Het weer is eigenlijk aldoor een beetje hetzelfde, ,s morgens meestal bewolkt, wat frisser, , s middags klaart het min of meer op en wordt het warmer, perfect dus. Gijonis een grotere plaats met een groot stadsstrand, en daar waren toevallig de fiestas van San Pedro, de stadsheilige, zoals elke plaats dat heeft ergens in de zomer. Helaas vandaar naar Aviles bijna de hele route lopen in enorme industrie, nog echt van die 19e-eeuwse metaal-industrie, eeen stank en lawaai, verschrikkelijk, hoort er dus ook bij. Aviles stikte van de cidrerias, omdat ze zeggen dat de cider daar origineel vandaan komt, voor 5 euro krijg je een 0,7-fles plus een bord eten, nu is het weliswaar maar 6-7 %, maar dat voelde ik toch wel, ben niks meer gewend...

In San Esteban was ik de enige in de herberg, en heb ik de finale gekeken, in de enige dorpskroeg. Iedereen zat er, alle leeftijden door elkaar, en het was natuurlijk een groot feest, 4-0! Ik kreeg van alle kanten drankjes, hele lieve mensen, en toen na afloop de kroeg dichtging, ging het hele zooitje naar L,Estacion, een bar op het perron van het station, met drank, hamburgers en kippevleugels van de barbecue, een hele surrealistische scene, leek wel een Fellini-film. Heb me losgerukt, behoorlijk kapot, en zij zijn denk ik nog wel even doorgegaan. In Santa Marina heb ik in zo,n groot Indianos-huis geslapen, zie je nog steeds veel hier, in allerlei kleuren, van een vrouw die het geld absoluut niet nodig had, maar het gewoon leuk vindt om pelgrims te ontvangen. Een enorme stoofpot met bonen en vlees gegeten, dat is typisch van hier, je hebt in ieder geval geen honger daarna...

In het algemeen : ik weet dat de verhalen anders klinken dan vorig jaar, en dat heeft verschillende redenen denk ik. Allereerst zijn ze hier veel minder met de betekenis van het pelgrimeren, de spiritualiteit, de verdieping, bezig, dan op de Echte Camino (Frances) die ik vorig jaar heb gelopen, en dat merk ik ook aan de mensen die ik ontmoet. De mede-wandelaars zijn meer van de sportieve, fanatieke wandelkant, je wordt bv ook niet constant begroet, zoals vorig jaar. In de herbergen is het soms wel gezellig, maar de sfeer is anders. Ik heb wel wat bjzondere mensen ontmoet, mijn drie wandelmaten bv, du nu verder zijn, met wie ik echt wel op een level zat, een Mexikaanse vader en zoon, een Waals meisje, maar ik loop nu toch vrnl alleen, zoals vorig jaar totaan Le Puy, en dat is heerlijk. Ik voel me weer zoals vorig jaar al helemaal in het begin, en moet het gewoon meer van mezelf hebben. Ik voel me heel relaxed en rustig van binnen, en ben enorm aan het genieten van de schoonheid hier, ik kan iedereeen aanraden hiernaartoe te gaan, ik heb een dagboek vol tips en plekken en adressen!

Zo zat ik in Santa Marina, na het eten, de zon gaat nu laat onder, een uur of tien, in een bloemenwei boven de rotsen en de zee, te kijken naar de ondergaande zon, het was doodstil behalve de krekels en de vogels en de golven, prachtig licht op het water en op de bergen in de verte, met nevel, de lichtjes, en dan voel je je zo puur en in het hier en nu, en dan denk je aan alles en iedereen, en ben je ontroerd, diep van binnen.En meer hoeft het echt niet te zijn, ik ben dankbaar, en daar gaat het om, het zit in jezelf, waar ter wereld je ook bent...

En o ja, mijn camera is sinds een tijdje stuk, ben op zoek naar een goedkope vervanging, en geloof t of niet, maar het is me nog steeds niet gelukt om de foto,s op de blog te (laten)zetten, ook niet in grote steden, jammer...

Lieve allemaal, vandaag in Luarca, prachtig vissersdorp (doet me aan Honfleur denken), en voor het eerst echte regen, en wat frisser, maar dat is goed voor het land, wat zooo groen is hier. Vanaf morgen wordt het langzaam beter is voorspeld, ik hoop bij jullie ook. Lief zijn voor jezelf, tot snel, ik ga vissoep eten, buen provecho, Willemijn.