Alweer een paar dagen verder, het gaat snel, maar het is ook heerlijk om in het ritme te zijn. Het weer is eigenlijk al die tijd hetzelfde, bewolkt maar niet koud, een graadje of 20-22, weinig wind, dus perfect wandelweer, en er was toch geen strand bij de hand.

Zondag van Castro naar Islares, slechts 9 km, daar gebleven omdat er een heel leuk klein herbergje was, met rotsstrand met trappen iets verderop, en de zon kwam door, dus daar moest gebruik van gemaakt worden, gezellig tussen de weekendvierende Spanjaarden. Erg mooi, ijskoud water, laat gegeten bij de ondergaande zon aan de zee, salade en stukje vlees en friet en cider, meer heeft een mens niet nodig...

Maandag 20 km naar Laredo, grote badplaats met langste strand van Noord-Spanje, 3 km, ligt geweldig een bijna afgesloten baai, dat kustlandschap hier blijft enorm afwisselend. beetje miezerig, dus vroeg gaan slapen.

De volgende ochtend de hele boulevard van 3 km af naar de andere kant, om vervolgenshet mini-pontje naar Berria te nemen, het was een beetje mistig en daardoor een hele mooie beetje geheimzinnige sfeer, alle geluiden waren gedempt. Een lange, zware dag, 28 km, maar zeer voldaan. Bij Berria een van de mooiste stranden in Cantabria, met rotsen en struiken in het zand en heel erg rustig. Bovendien is ernaast een enorme gevangenis, dat moet toch een flinke straf erbovenop zijn, dat je de hele dag de zee en strandgeluiden hoort! Daarna een enorme steile klim, helaas nogal modderig, zodat je heel voorzichtig moest lopen, met je stok, vooral bij het afdalen, en dan glijdt je nog een paar keer uit. Via Noja, nog zo,n fotogeniek strand, naar Guemes, wat in elke gids en op elke site vermeld staat, omdat je daar moet slapen. De beroemde herberg van Padre Ernesto is daar, bovenop een heuvel, die hij en de loop van 35 jaar heeft opgebouwd op zijnouderlijk boerenhuis. Intussen heeft hij ook nogover dehele wereld gereisd en gewerkt, en gisteravond een drie kwartier durend verhaal gedaan over zijn idealen, de camino, de mensen, en hoe dat allemaal samen werkt. Zeer inspirerend, zou daar ook best een tijdje vrijwilliger willen zijn, ze doen van alles behalve de albergue. Heerlijk met zn allen, mannetje of 20, gegeten. Geslapen als een os...

En vandaag dan in Santander, de volgende grote stad, in een grote baai. Eerst een indrukwekkend kustpad, door het gras langs de rotsen, wat is de wereld toch mooi, en uiteindelijk weer een boot naar de andere kant van de baai, grijs weer maar mooi. Ik loop intussen al een dag of drie met een groep nieuwe maatjes,2 franse heren, 1 Canadees, een amerikaanse/Portoricaanse, allemaal op dezelfde golflengte, prettig engezellig en veel lol.

Dus lieve allemaal, jullie zijn weer op de hoogte voor even, hoop dat het daar nu ook eindelijk gaat zomeren, het is morgen tenslotte de langste dag! Lief zijn voor elkaar, tot snel, Willemijn