Totaal : 2382 km.

Heb ik net dit verhaal klaar, vliegt in de hele straat de electriciteit eruit!Anyway, opnieuw...

Om 8 uur de harde oostenwind in, welvan achter dus, helderblauw, wat de engelsen een ´crisp morning´ noemen. Eindelijk de stilte en de leegte, de hoogvlakte, graan-stro-stenenvelden, bergen heel in de verteaan de rechterkant, ikke blij...Na twee rustige stap-uurtjes in Hornillos(oventjes), een lange rechte straat met die zelfde rechte vierkante huisjes van grote okerkleurige stenen. Naar Arrojo San Bol, een geheimzinnige plek in the middle of nowhere, tot begin 16e eeuw een gehucht met een melaatsen-ziekenhuis, ineens verdwenen, nu alleen een kleine primitieve albergue, met generator, kaarsen, buitendouches, en hele gastvrije vrijwilligers. Daar zou ik de volgende keer graag willen slapen. Door naar Hontanas(bronnen), slapen in de albergue municipal, simpel, schoon, 5 euro. Maar, dit kleine dorp wat in een kuiltje ligt heeft een troef : een groot zwembad, heel zeldzaam hier, heb de hele middag/ avond op het keurige groene grasveld gelegen en vooral heel veel gezwommen, heerlijk, onverwarmd water, wat een genot. Tot mijn verbazing bijna geen pelgrims, alleen wat lokale jeugd.

Ik zal enkele van de zeer vele verschillende mensen op de Camino beschrijven, naast de gewoon leuke waar ik af en aan mee optrek, dat wisselt steeds.

De hardpratende Zwitser, begin 30, die zegt leraar te zijn, maar al heel lang onderweg is, alcoholist, die steeds aansluiting zoekt bij anderen, omdat mensen heel snel gek van hem worden, die uit een stapelbed is gevallen en zijn arm uit de kom heeft, en nu met een karretje loopt, triest ja...

Die andere jonge Zwitser, met een prachtige Pyrenese herder met een dikke witte vacht, en na een paar dagen stappen, toen het heel heet was, is de hond gaan liggen en zei hij : loop jij maar lekker alleen door, bekijk t maar...

Het vrouwenstel, Canadees, de een beeldschoon aziatisch, de ander groot en stoer, die nog steeds in een positieve shock rondliepen, na anderhalf jaar lesgeven in Saoudi-Arabie, waar ze min of meer gevangen zaten, vreselijke verhalen, overgehaald door veel geld, nooit doen!

Binnenkort meer, er is zoveel. Ikheet hier trouwens Billy, mijn reisnaam, omdat geen mens mijn naam kan uitspreken. En snurken is de grootste plaag.

Lieve allemaal, bedankt weer voor alle fijne reacties, word ik vrolijk van, lief zijn voor elkaar, tot snel, Willemijn