Totaal : 1962 km.

Tussenstop in Arthez, rommelig zuidelijk net niet niks stadje, in de rij bij de enige bakker, en dan mag je alles lekker op-picknicken op het terras van het enige café, gezelleig, iedereen door elkaar, de pelgrims en de bewoners.

Slapen in, geloof het of niet, een echte Pipo-wagen, ergens na een dorp een huis met 4 hele mooie en echte, aan de randvan de tuin en het bos, heel mooi ingericht, comfortabel, doodstil, ik ben de enige en voel me weer eens ongelooflijk verwend. Het zijn oud-pelgrims, dus kost allemaal weer weinig, wordt er ook nog heerlijk voor je gekookt, wat een leven. de man des huizes kookte, en vroeg vervolgens of ik het leuk zou vinden als hij een beetje banjo speelde. Nu is dat niet mijn favoriete instrument, dacht ik, country enzo, maar hij speelde klassiek, en dat was dus net van die 18-eeuwse hof-muziek, erg mooi. Ik zat alweer met een brok in mijn keel, brengt hij de kaas, met een kaaschaaf! Nu zullen jullie wel denken, maar diekennen ze hier niet, had hij gekregen van een pelgrim, en ja hoor, dat neemt je dan ineens zeer onverwacht mee naar huis, bizar, die emoties...

Veel mensen hebben me gevraagd naar het bezoek van mijn ouders, en hoe dat was voor mij, alweer meer dan 3weken geleden. Het was allereerst bijzonder dat er bekenden langskwamen, en zij maakten net een heel bijzonder, druk stukje mee, en ook moeilijk om afscheid te nemen, liep ik in Figeac de brug over, en maar zwaaien. Maar het is ook bijzonder dat ze zo achter me staan, en zoiets als dit brengt je dichter bij elkaar, ze hebben me altijd gesteund, wat voor idiote aparte dingen hun oudste nu ook weer deed of gedaan had. Bovendien heb ik van hun mijn openheid en levensgenieten en zin voor avontuur en niet bang zijn meegekregen, dankjulliewel...

Lieve lezers, lief zijn voor jezelf, geniet van de zomer, tot snel, Willemijn