Totaal : 1587 km.

Ben in nieuw schrijfboek begonnen, eerste vol en met ouders mee, net als diverse ingeruilde kleren, erg fijn. Eindelijk weer wat hitte, ik weet dat ik een uitzondering ben, maar daar functioneer ik nu eenmaal het beste op, zowel fysiek als mentaal, mijn macheintje is daarop ingesteld. 'Back to normal', afscheid erg raar, wel heerlijk gelopen. Gepicknicked, met stuk worst (winkeltje net dicht, nog even open speciaal voor mij), bruin brood, tomaten. Slapen in gloednieuwe gite in Gréalou, bovenop berg met ver uitzicht, prachtige heldere avond, volle maan met maansverduistering.

Het wandelen is sinds Le Puy echt geweldig, de GR65, zwaar en veel klimmen en dalen, af en toe moeilijke losse-stenen-paadjes, maar oh zo de moeite waard. het grootste deel is Unesco, en niet voor niks, en daarom wil iedereen hier ook lopen natuurlijk. Ik kan het echt iedereen aanraden, elke dag nog mooier en ouder en indrukwekkender, wat een schoonheid en cultuur.Elk stadje eigen stijl, prachtige architectuur.

Ontmoet nog steeds veel mensen, maar gelukkig overdag tijdens het wandelen weer iets rustiger. Het slapen is vergeleken bij voor Le Puy een eitje, overal goedkope pelgrimsgites, voorzieningen,eten en drinken. Ik heb ook aan mijn ouders uitgelegd, dat wat zij precies meemaakten, dat ik constant door alles en iedereeen begroet werd, uitzonderlijk was, daarvoor was ik toch voornamelijk alleen, en daardoor ben ik toch al echt veranderd, op een goede manier, en dat neem ik nu mee. Tijdens die eerste week van juni was ik een soort wandelend vertaalbureau, vrijwel niemand sprak een woord over de grens, ook diverse mensen met problemen geholpen. Zo was daar Yuri, het kleine Japanse meisje, met een rugzak zo groot als zijzelf, spreekt geen frans en drie woorden engels, geen idee wat de Chemin/Camino echt is, wil naar Santiago, stierf van de pijn overal. Noem het moedig of naief...

Ik had zo een paar dagen kunnen weken in een hele leuke hippie-gite, die overwerkt waren, leuk in de keuken, maar was precies 1 dag voor Conques, afspraak met ouders, jammer. Ik wil dat zeker nog een keer ergens gaan doen, hospitaleren.

Lieve allemaal, ga jullie op de hoogte houden, heb zoveel gezien en gedaan en meegemaakt, elke nog steeds beter, een kado, een bevoorrecht meisje, ik geniet meer dan ooit, denk niet dat dat veranders is door het minder schrijven op mijn blog, ik schrijf heel veel in mijn schrift. Tot snel, lief zijn voor elkaar, Willemijn.

Seneca : However far we go, it is only to meet ourselves at the journey,s end.