Totaal : 183 km.

Een dag met een gouden randje...Da's echt niet meer normaal, zo'n dag, ben nog langs Maaskantje gekomen, foto genomen en pilsje gepakt met de jongens...:-)

Bij vertrek om 9.30 waterig doorbrekend zonnetje, zacht, geen wind, veelbelovend. Door bos, langs oude ingestorte ski-baan, bizar. Langs vennen, schitterend smal paadje. Langs asperge-velden met spelende hazen naar Vessem. Wilde graag de Pelgrimshoeve bezoeken, middenin het dorp, aangebeld, en daar was de in camino-kringen beroemde broeder Fons. Warme, wijze, rustige uitstraling, lijkt jonger dan zijn 80 jaren. Ik mocht even binnenkomen voor een stempel in mijn camino-paspoort. Hij begon te vertellen, en stopte niet meer. Over hoe het allemaal ontstaan is, na zijn eigen reis in 1989. Hij wilde een soort 'koffiehuis' voor pelgrims beginnen, en er was een wijze dominee in Vessem die zei : 'Je bent al begonnen, het komt er, wacht maar .' Een mens roept alleen zijn eigen barrieres op...Langzamerhand de hoeve van een oude boer verkregen ,die daarna overleed, dat moest zo zijn. Hij is er in 22 jaar volledig mee vergroeid, zegt er heel veel energie van te krijgen, van de mensen, dat hij erdoor is gaan geloven in de goedheid van de mens. En dat er een nieuwe tijd aankomt, van openheid. Toen ik aanstalten maakte om weg te gaan, bood hij me aan om mee te lunchen, boterhammen met thee, en ik voelde me erg thuis en mezelf. Daarna hebben we samen de afwas gedaan, heel bijzonder. Met een licht gemoed heb ik hem bedankt en ben verder gelopen, wat een inspiratie...

Twintig minuutjes later, langs weer een beeldschoon weggetje, kwamen de tranen.

Niet te verwaarlozen aspect in de niet van mijn gezicht te krijgen smile, is het weer : warm, 22 graden, 's avonds om 8 uur nog in t-shirt buiten, blijft nog even zo. Moet alleen oppassen dat ik, omdat ik steeds richting zuiden loop, dat ik geen Duo Penotti word (geen potti), met 1 bruin en 1 lichter kantje.

Andere ontmoetingen : die postbode die in de stromende regen bij Reeuwijk naast me stopte, en me vertelde dat zijn dochter volgende week naar Santiago zou vertrekken. Die dame die me nariep wandelend in het bos, teon ik haar vertelde wat ik deed, in sappig brabants : 'Leve de vrouwen !'

Lief zijn voor elkaar, tot snel, Willemijn